¹Department of Pharmacology and Toxicology. Faculty of Veterinary Medicine, University of Ondokuz Mayis, TR-55139 Samsun - TURKEY
²Department Pathology. Faculty of Veterinary Medicine, University of Ondokuz Mayis, TR-55139 Samsun - TURKEY DOI : 10.9775/kvfd.2019.22925 Permetrinin tüm dünyada yoğun kullanımıyla insanlar ve diğer hedef dışı canlılar maruz kalmasına ragmen doz ve zamana bağlı in vitro hepatotoksisitesi ile ilgili sınırlı bilgi bulunmaktadır. Bu çalışmada, HepG2 hücrelerine permetrinin üç farklı dozu (1 uM, 10 uM, 100 uM) üç farklı zaman aralığında (24, 48, 72 saat) uygulanarak hücre canlılığı (WST-1 ve Tripan Mavisi testi ile), lipid peroksidasyon (yüksek performanslı sıvı kromatografisi ile), ve antioksidan (SOD-1, SOD-2 ve GPx-1) gen ekspresyon düzeylerinin (gerçek zamanlı PCR ile) değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Permetrinin LC50 dozu 1111 μM olarak hesaplandı. Tüm zamanlarda en düşük doz hariç hücre canlılığında önemli azalma belirlendi (P<0.05). Permetrin"in tüm dozları, tüm maruz kalma sürelerinde (48 saatte 1 μM hariç) süperoksit dismutaz-1 seviyelerinde önemli bir artışa neden oldu (P<0.01). Tüm maruziyet sürelerinde 10 μM ve 100 μM grublarında süperoksit dismutaz-2 seviyeleri kontrol grubundan daha yüksek olmasına rağmen, 1 μM grubu 24 saat ve 48 saatte anlamlı olarak düşüktü ve 72 saatte daha yüksekti (P<0.01). İlginç olarak Glutatyon peroksidaz-1 için, tüm maruziyet grupları ve maruz kalma sürelerinde kontrole göre uniform olmayan up ya da down regülasyon şeklinde istatistiksel olarak anlamlı fark gözlendi (P<0.01). Genel olarak, malondialdehit konsantrasyonları önemli ölçüde artmasına karşın (P<0.01), tüm permetrin dozlarında 72 saatte malondialdehit seviyelerinde önemli bir düşüş olmuştur (P<0.01). Sonuçlarımız yüksek doz permetrin kaynaklı hepatotoksisitede rol oynayan moleküler yönlerin daha iyi anlaşılmasını sağlayabilir. Düşük doz uzun süreli maruziyet için daha detaylı araştırmalara ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler : Sitotoksisite, HepG2, Oksidatif stres, Permetrin