¹Harran University, Faculty of Veterinary Medicine, Department of History of Veterinary Medicine and Deontology, TR-63200 Şanlıurfa - TURKEY
²Ondokuz Mayıs University, Faculty of Veterinary Medicine, Department of History of Veterinary Medicine and Deontology, TR-55139 Samsun - TURKEY
³Selçuk University, Faculty of Veterinary Medicine, Department of History of Veterinary Medicine and Deontology, TR- 42003 Konya - TURKEY DOI : 10.9775/kvfd.2019.22680 Tarım tüm dünyada hizmet sektöründen sonra ikinci büyük istihdam kaynağını oluşturmakta ve aynı zamanda hastalık ve erken ölüm açısından en tehlikeli sektörler arasında yer almaktadır. Tarımla uğraşan ailelerin büyük çoğunluğu aynı zamanda küçük ve büyük baş hayvancılık yapmakta ya da hayvanlara temasın yüksek olduğu yerlerde yaşamaktadırlar. İş sağlığı ve güvenliği hizmetlerinin kendi nam ve hesabına çalışanları kapsamaması ve kırsal alanlara uygun sağlık hizmeti sunumu sağlanmasındaki güçlükler nedeniyle de çeşitli sorunlar yaşamaktadırlar. Hayvan sağlığı, halk sağlığı ve çevrenin korunmasında önemli bir rol oynayan veteriner hekimler, tarım sektöründe de hayvan yetiştiriciliği alanında iş sağlığı ve güvenliği uygulamalarında önemli hizmetler yürütmektedirler. Çalışmanın materyalini iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili Ulusal ve Uluslararası mevzuat oluşturdu ve ilgili mevzuat ile ILO"nun tarım sektörüne ilişkin sözleşmeleri hayvan yetiştiriciliği ve veteriner hekimliği uygulamaları açısından değerlendirildi. Sonuç olarak, Türkiye"de tarımda iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili mevzuatın, hem iş güvenliği uzmanlığı hem de iş güvenliği açısından veteriner hekimleri kapsamadığı tespit edilmiş olup güncellenmesi gerektiği iddia edilebilir. Anahtar Kelimeler : Tarım, Hayvan yetiştiriciliği, Veteriner hekim, İş sağlığı ve güvenliği